अरे खोप्यामधी खोपा

श्रावणात कोल्हापूरला घरी गेले होते तेव्हा माझ्या आवडीच्या बुलबुल पक्ष्यांनी एका रात्रीत आम्हाला सगळ्यांनाच एक "सरप्राईज" दिलं. धुणं वाळत घालायच्या दोरीवर अवघ्या चोवीस तासांत बुलबुल पक्ष्याच्या जोडीनं आपल्या पिलासाठी एक सुंदर घरटं बांधलं होतं.

घरटं जरी सुगरणीचं नसलं तरी बहिणाबाईंची कविता आठवली...

अरे खोप्यामधी खोपा
सुगरणीचा चांगला
पहा पिल्लासाठी तिनं
झोका झाडाला टांगला

पिलं निजती खोप्यात
जसा झुलता बंगला
तिचा पिलामधी जीव
जीव झाडाला टांगला

खोपा विणला विणला
जसा गिलक्याचा कोसा
पाखरांची कारागिरी
जरा बघ रे माणसा

तिची उलूशीच चोच
तेच दात, तेच ओठ
तुले दिले रे देवानं

                                          दोन हात, दहा बोटं